Τόση ήταν η χαρά του σπουργιτιού όταν συνάντησε στον δρόμο του ένα ολόλευκο σπυρί ρυζιού, που για να μην σκάσει από ευγνωμοσύνη, δεν έπαψε στιγμή να κελαηδάει καθ’ όλη την διάρκεια της υπόλοιπης ημέρας δοξολογώντας τον Θεό, ώσπου σαν νύχτωσε έπιασε τον εαυτό του να προσφέρει το σπυρί στον διπλανό
Το νεύμα μοιάζει μ’ένα αθόρυβο πυροβολισμό που (παρ)εκκινεί σε δράση, όλους όσους συμμετέχουν στο αγώνισμα της (προ)αποφασισμένης πράξης.
Αν ο εσωτερικός σου κόσμος παρομοιαστεί με την γη, τότε μπορείς να φανταστείς το λάθος σαν γεωτρύπανο, την επώδυνη συνειδητοποίηση του σαν διαδικασία γεώτρησης, και την μετάνοια σαν επιπλέον άντληση ανθρωπιάς από τον υδροφόρο ορίζοντα της ψυχής.
Και αν έκανες κάτι που δεν έπρεπε, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να κάνεις αυτό που πρέπει.
Οι πράξεις γίνονται οι αποβάθρες που επιτρέπουν στους λογισμούς της ανθρώπινης καρδιάς ν’αποβιβαστούν στην εξέδρα της γήινης πραγματικότητας.
Η προσευχή είναι μια παρτιτούρα που η μελωδία της είναι εμπνευσμένη από τον ουρανό, η σύνθεση της είναι επιμελημένη στην Γη, ώστε η αναπαραγωγή της να μπορεί να είναι κοινή τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τους αγγέλους.
Οι θρησκείες είναι οι γραμμές πάνω στο πεντάγραμμο της ανθρώπινης αντίληψης, που βοηθούν το πνεύμα να συνθέτει την έννοια της πίστης, όσο απλά ή σύνθετα αναπαύει την ψυχή του.
Η ποικιλομορφία της ζωής είναι ο εικαστικά αψεγάδιαστος και διδακτικά άρτιος τρόπος του Θεού για να συστήσει ευχάριστα στην αντίληψη σου την έννοια του φανταστικού.
Κάθε φορά που ο Λόγος σου είναι εγκάρδιος, προσφέρεις στους συνομιλητές σου αντίδωρο από τον άρτο του μυαλού σου, και οίνο από την άμπελο της γλώσσας σου.
Το μυαλό σου είναι ένας άρτος συμπαντικής παλιγγενεσίας που αφού ζυμώθηκε με μεράκι από τα χέρια Του Πλάστη, σου παραχωρήθηκε ώστε (ότ)αν οι συνάνθρωποι σου βρεθούν σε τέλμα, να γίνεις εσύ το μάννα που θα χορτάσει το πνεύμα τους.
