Όσο θα επιτρέπεις, στον τρόπο που έζησες, να σου υπαγορεύει, το πως καλείσαι να συνεχίσεις να ζεις, τότε θα βρίσκεσαι εκεί, χρονικά αγκυροβολημένος, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ετών, που από τότε υποτίθεται πως έζησες.
Όλοι ζητούν συνεχώς, χωρίς να προλαβαίνουν στο ενδιάμεσο, ούτε να ευχαριστήσουν αυθεντικά τους δωρητές αυτών, αλλά και ούτε να κορέσουν την ανάγκη του λαμβάνειν.
Ο κρότος των βεγγαλικών, σε παρέπεμπε σε κανόνια, που παρά την βεβαρημένη ατμόσφαιρα, από είχε αναπτυχθεί, εξαιτίας των αυξημένων απωλειών, της πανδημίας, ήχησαν για να θυμίζουν στον “εχθρό”, την υποχρέωση της Ανθρωπότητας να γλεντάει, ακόμη και τις ώρες του ύστατου πόνου.
Η Ανθρωπιά, μαρτυρά ολοζώντανα το αποτύπωμα του Θεού, πάνω στην φθαρτότητα της ύλης.
Ό,τι δεν είναι αυθεντικό, εύκολα αποδέχεται οτιδήποτε, που θα του επιτρέψει μελλοντικά, να καλύψει κάθε είδους ανάγκες, που θα του προκύψουν.
Ο πόνος, είναι το μόνο κριτήριο, που μπορεί να διασφαλίσει διαχρονικά, την εγκυρότητα κάθε Άξιας πράξης.
Για να σου συστηθεί η αλλαγή, χρειάζεται να της είναι πασιφανής, η δίψα σου για το άγνωστο.
Οι άνθρωποι του Βασιλιά, καλούνται να έχουν μόνιμα γεμάτα χέρια, για να μοιράζουν χαρά, όποτε συναντούν τους οπαδούς του, και για να αποδίδουν τιμές στον ίδιο, όποτε Τον συναντούν.
Οι ώρες που θα περνάς με τον εαυτό σου, θα είναι πάντοτε περισσότερες από εκείνες που θα περνάς με τα παιδιά σου, γι αυτό φρόντισε το μεταξύ σας κλίμα, πάντοτε να χαρακτηρίζεται από γνήσια κατανόηση, και Χριστική ανθρωπιά.
Η ωφελιμότητα, που προσφέρεται στο ανθρώπινο πνεύμα, μέσα από την ανάγνωση ενός Βιβλίου, μπορεί να συνειδητοποιηθεί, μόνο εφόσον διαβαστεί, γιατί η μεταμόρφωση που επήλθε στην σκέψη, είχε ως προϋπόθεση, την κατάθεση του απαιτούμενου χρόνου.
