Το ποίημα είναι ένα κοκτέιλ πνευματικού νέκταρ που σερβίρεται σ ένα νοητικό ποτήρι λέξεων, όπου η αισθητική του εξαρτάται από το ύφος της γραφής, το βάθος του από την ψυχική ωριμότητα του ποιητή, και η γεύση του από την ευαισθησία που χαρακτηρίζει τους κάλυκες της αναγνωστικής γλώσσας.
Οι παρακάτω λέξεις ας αποτελέσουν τ’άνθη στολισμού ενός τάφου που μέσα του κείτονται όλες οι αποτυχημένες συγγραφικές απόπειρες κειμένων, που η επιμέλεια φρόντισε να κρατήσει μακριά από τ’αναγνωστικά μάτια για ευνόητους λόγους.
Και αν η πραγματικότητα της γλώσσας δεν είναι συμβατή με την γλώσσα της πραγματικότητας, είναι είτε γιατί ο αναγνώστης την προτίμησε για να δραπετεύσει από εκείνη όσο διαρκεί η ανάγνωση, είτε γιατί την επέλεξε για να μπορέσει να υπερβεί τους περιορισμούς της όταν ολοκληρώσει την ανάγνωση.
Οι λέξεις γνωρίζουν αυτό που εσύ θέλεις να πεις στους άλλους μέσα από αυτές, και εσύ γνωρίζεις Αυτόν που σε ώθησε στο να επιλέξεις τις συγκεκριμένες λέξεις για να το κάνουν.
Και αν ο ήλιος βγαίνει πάντα, δεν είναι γιατί έχει ανάγκη να στέφεται κάθε μέρα νικητής αγωνιζόμενος ενάντια στα σύννεφα, αλλά για να μην επιτρέψει σε τίποτα να του στερήσει το βίωμα της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Η σύνθεση της ανθρώπινης αδυναμίας εμπεριέχει μέσα της τα ιδανικότερα συστατικά για την θεμελίωση μιας ακλόνητης πίστης.
Η ξεμάθηση είναι η ύψιστη γνώση της μάθησης.
Και αν κατά το πρωινό άνοιγμα των βλεφάρων σου, νιώσεις την όραση σου να είναι απρόθυμη να (συν)εργαστεί, είναι γιατί οι δυνάμεις της είναι διχασμένες ανάμεσα στις εικόνες του φυσικού και του μεταφυσικού, ή αν αυτές οι λέξεις σου φαίνονται αφηρημένες, τότε συμπάθα με σε παρακαλώ αδερφέ και βάλε στη
Το όνειρο σε διδάσκει πώς μπορείς να υπερβαίνεις τους περιορισμούς του σώματος με απόλυτη φυσικότητα.
Ο άνεμος είναι η μουσική που λικνίζει τα δέντρα.
