Ο άνθρωπος που σε αγαπάει αληθινά, λαμβάνει από τον Θεό την άδεια να βλέπει εκεί που εσύ δεν βλέπεις, και να σου υποδεικνύει ό,τι φοβάσαι να δεις, επειδή το κίνητρο του είναι πλήρως απαλλαγμένο από κάθε ίχνος κριτικής.
Η πνευματική οπτική σου επιτρέπει να βαδίζεις με ισορροπία πάνω στο τεντωμένο σκοινί της ανθρώπινης κριτικής, όταν εκείνο ταλαντεύεται πάνω από την κοιλάδα του εφήμερου συμφέροντος, εξαιτίας των ισχυρών ανέμων που προκαλούν βαθύτερα ανθρώπινα ένστικτα.
Και αν οι σπόροι της πίστης ανθίζουν σε άγονες καρδιές, είναι γιατί το χώμα τους αποτελεί το ιδανικό χώμα για τις ρίζες του Θεού.
Οι αδυναμίες του άλλου μπορούν είτε να σε προβιβάσουν πνευματικά (ότ)αν τους δεις ταπεινά, είτε να σε υποβιβάσουν (ότ)αν τους δεις υπεροπτικά.
Το φέρετρο είναι ένα παρεξηγημένο λίκνο, που σκοπός του είναι ν’αναπαύει το φθαρτό ανθρώπινο σώμα, για όσο αυτό θα υπόκειται στον εφήμερο ύπνο του θανάτου.
Και αν η αγάπη έχει αδυναμία στις πετρωμένες καρδιές, είναι γιατί γνωρίζει ότι μέσα τους κρύβουν το διαμάντι της ανθρωπιάς.
Οι λέξεις είναι τα εννοιολογικά σκεύη, που επιτρέπουν σε κάθε άνθρωπο να εκχύσει μέσα τους το περιεχόμενο της έκφρασης του, καθιστώντας έτσι εφικτό το σερβίρισμα τους στην κατανόηση του αποδέκτη.
Και αν όλα σου φαίνονται αδιάφορα, είναι γιατί είσαι απρόθυμος να συστήσεις την άγνοια σου, στην ομορφιά τους.
Η πνευματική σκέψη είναι το απόσταγμα που προκύπτει όταν οι καρποί από τα δέντρα της νοημοσύνης συνθλίβονται μέσα στο λιοτρίβι της καρδιάς, με σκοπό να προσφέρουν την ευεργετικότητα των συστατικών τους ακόμη και στα στόματα που δεν μπορούν να μασήσουν.
Και αν τα χτυπήματα των προκλήσεων βιώνονται τόσο επώδυνα, είναι γιατί αυτό που βάλλεται δεν είσαι εσύ, αλλά αυτό που νόμιζες ότι είσαι εσύ.
