403: Μια ευκαιρία
Είναι παράδοξο, που ενώ έχεις δοκιμάσει τα πάντα, εξακολουθείς να μην δίνεις, έστω μια ευκαιρία στον Θεό.
Είναι παράδοξο, που ενώ έχεις δοκιμάσει τα πάντα, εξακολουθείς να μην δίνεις, έστω μια ευκαιρία στον Θεό.
Αν το δίδαγμα, σου παρεχόταν με τον τρόπο, και την ένταση που θα σε εξυπηρετούσε, δεν θα λειτουργούσε ποτέ επιμορφωτικά, πάνω σου.
Αν καταφέρεις να δεις τις κακουχίες της ζωής σου, ως μετασχηματιστές της τυχαιότητας σε σκοπό, τότε μπορεί να είναι και η πρώτη φορά, που θα συνειδητοποιήσεις πραγματικά, πόσο ευλογία ήταν που σε γαλούχησαν, τόσο ανεξήγητα εκείνη την συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου.
Όταν βαρεθείς να επικρίνεις Τον Θεό, για όλα όσα στα δικά σου μάτια, παρουσιάζονται στην ζωή σου ως λανθασμένα, ίσως τότε να μπορέσεις να μπορέσεις να κάνεις χώρο στην ζωή, που Εκείνος έφτιαξε για εσένα.
Όταν δεν σου προσφέρεται αυτό που ζητάς, αξίζει να αναρωτηθείς γιατί τολμάς να το απαιτείς, με τόση αδιαλλαξία.
Η ανάσα που εσύ έχεις δεδομένη, για πολλούς συνανθρώπους σου, αποτελεί ακατάπαυστο αίτημα προσευχής.
Η τελευταία ρανίδα του αίματος σου, ας γίνει χάρη στην αιμοδοσία, η πρώτη που θα παραδώσει στον λήπτη, την σκυτάλη, που απαιτείται για την συμμετοχή στην συνέχιση του αγώνα, της ανθρώπινης ζωής.
Το να θυσιάζεις τα γιατί σου, στον βωμό της σκέψης σου, διαφέρει κατά πολύ, από το να θυσιάζεις την σκέψη σου, στον βωμό των ατεκμηρίωτων έτσι σου.
Κάθε φορά που θα πετάς, το αγκίστρι της πρόθεσης σου στην θάλασσα της πίστης, παρέχεις στα ψάρια της ελπίδας, έναν επιπλέον τρόπο προκειμένου να φτάσουν στα στόματα των απελπισμένων.
Αν δεν πεις, αυτό που έχεις ανάγκη, με τον τρόπο που η ανάγκη σου ζητά να το πεις, τότε παραποιείς την ουσία της ανάγκης, για λόγους υπεκφυγής, ή διαφυγής, από την ωμότητα της Αλήθειας της.