Είναι παράξενο να πιστεύεις, ότι επειδή εσύ μπορείς πολύ εύκολα, να δημιουργήσεις κάτι, ο Θεός περισσεύει, την ώρα που η φύση της αυτοπεποίθησης σου, προέρχεται από το χάρισμα, που Εκείνος εναπόθεσε μέσα Σου, επειδή Εκείνος πιστεύει ακράδαντα σε Εσένα.
Αν σε ενδιαφέρουν μόνο τα όσα βλέπεις, τότε το γιατί δεν βλέπεις, τα όσα δεν βλέπεις, δεν θα σε απασχολήσει ποτέ.
Αν κάτι μπορεί να κόψει βαθύτερα από το μαχαίρι, είναι μόνο οι λέξεις της Αλήθειας.
Το να επιλέγεις να διαβάζεις, για να περάσει η ώρα, είναι ριζικά διαφορετικό, από το να επιλέγεις να διαβάζεις, για να συστρατευτείς με τον Χρόνο.
Αν οι σκέψεις σου, δεν έχουν γαλουχηθεί στο πως να προσεγγίζουν τον (συν)άνθρωπο, είναι άδικο να καταδικάζεις τις εκφράσεις σου, για τα αποτελέσματα που δεν φέρνουν.
Οι παραξενιές, και οι ιδιοτροπίες ενός ανθρώπου, αποτελούν οδοδείκτες του συντομότερου δρόμου, για να τον αγαπήσεις.
Κάθε φορά που καλείσαι να απαντήσεις, έχει μεγάλη σημασία να μπορείς να διακρίνεις, αν οι επιπτώσεις του δίκαιου που επικαλείσαι, θα μπορέσουν να υπερνικήσουν, την διδασκαλία που θα προξενούσε στον “ένοχο”, το έλεος της συγχώρεσης.
Το κάθε περιεχόμενο, μπορεί να διαστρεβλωθεί, ανάλογα με την αδυναμία, που η οπτική του “αναγνώστη” έχει, στο να εμπεδώσει εξ ολοκλήρου την Αλήθεια.
Οι Άγιοι, συνεχίζουν ακατάπαυστα να σπάνε τα παγκόσμια ρεκόρ πίστης, για να σε προτρέψουν να κάνεις το αντίστοιχο, στα εγκόσμια.
Ακόμη και ο φόβος, θα αρχίσει να σου συμπεριφέρεται διαφορετικά, όταν αντί να αναζητάς διαρκώς τρόπους απόδρασης από αυτόν, επιλέξεις οικειοθελώς να καθίσεις και να συζητήσεις μαζί του.
