Αν θέλεις ν’απομακρύνεις κάποιον λεκέ, που στιγμάτισε το λευκό της συνειδησιακής σου αγνότητας, τότε, σε ό,τι και αν αποφασίσεις να δοκιμάσεις, φρόντισε να προσθέσεις (και) μια σταγόνα ειλικρινούς προσευχής.
Μέσα στο πεδίο της ασφάλειας που εξέπεμπε η παρουσία του Δασκάλου, ο Μαθητής ένοιωθε την Αγάπη να πλημμυρίζει τον εσωτερικό του κόσμο, αναδύοντας στην επιφάνεια του συνειδητού ψυχικούς θησαυρούς, που μέχρι πρότινος παρέμεναν μακριά από το Φως της αυτεπίγνωσης.
Σαν έρθει ο καιρός που θα υπερβείς τις προκλήσεις που τώρα σε δυσκολεύουν, φρόντισε όταν θ’αναφέρεσαι σε αυτές, να μην μειώνεις την αξία τους, (υπο)κινούμενος από την υπεροψία της νίκης.
Το ανθρακούχο νερό βρισκόταν σε έντονο εσωτερικό αναβρασμό, εξαιτίας των υπαρξιακών ερωτημάτων που αναδύονταν μέσα από τα άδυτα της πυρηνικής του διαφάνειας.
Και αν ο νους έψηνε το κρέας του προβλήματος στις υψηλές θερμοκρασίες της σκέψης, δεν ήταν τόσο για να ενδυναμώσει την κατανόηση με τις πρωτεΐνες της επεξηγήσεων, όσο για να χαροποιήσει τους γευστικούς κάλυκες της νοημοσύνης με την νοστιμιά της υπέρβασης.
Η Αγάπη άλεθε τα συναισθήματα μέσα στο μύλοτ ης καρδιάς, προσφέροντας αλεύρι ομόνοιας στους ζυμωτές διαφωνιών.
Σαν μετρήσεις τους περιορισμούς που πλαισιώνουν την απόφαση που καλείσαι να πάρεις, φρόντισε να υπολογίσεις τις σκέψεις σου στις διαστάσεις των υπερβάσεων, και όχι στα μέτρα των περιορισμών.
Όπως βγάζεις τα παπούτσια σου πριν μπεις στο χώρο του σπιτιού σου, έτσι ακριβώς ν’ αφαιρείς και τις νόρμες των κοινωνικών περιορισμών από τα πέλματα της σκέψης σου, πριν εισέλθεις στον ιερό χώρο του νου σου.
Και αν κάποιος αποζητά διακαώς την Αλήθεια, αλλά δυσκολεύεται να την αποδεχτεί την παρούσα στιγμή, τότε φρόντισε να την διατηρήσεις μέσα σου ατόφια, μέχρι εκείνος να δυναμώσει ψυχικά και να επιστρέψει ξανά για να την ενστερνιστεί.
Ο βλέπων έπιασε το χέρι ενός τυφλού, και αντί να τον οδηγήσει στον προορισμό του, έκλεισε τα μάτια του και αφού στηρίχτηκε εξ’ ολοκλήρου πάνω του, τον παρακάλεσε να του διδάξει πώς να βαδίζει στο σκοτάδι, και να δοξολογεί όπως εκείνος.
