Όταν το άτομο αντιληφθεί, τα θηρία που καλείται να τιθασεύσει μέσα στα στήθια του, αρχίζει να ασκεί ολοένα και λιγότερο κριτική στις υποθέσεις των άλλων, γεγονός που σταδιακά του δίνει το δικαίωμα, να αποκαλείται άνθρωπος.
Κάθε ιππότης της σκέψης, καλείται να βαδίζει ολομόναχος, στις κοιλάδες του αγνώστου, για να προσφέρει στους άλλους τον χάρτη της γεωγραφίας για όλες του τις διαδρομές, επειδή είναι ο δικός του αυθεντικός τρόπος, να υμνήσει τον Θεό,
Μην αφήσεις τον ωκεανό από τις γνώμες των άλλων, να βυθίσει την αυθεντικότητα της δικής σου στεριάς, γιατί με τον καιρό είναι αυτή η έκταση, που θα αποτελέσει για πολλούς, την Γη της απαγγελίας.
Το πρώτο όχι σου, ας είναι στον εαυτό σου, και το πρώτο ναι σου, ας είναι στον Θεό.
Η χαρά, είναι η μόνη που μπορεί να επικυρώσει την αυθεντικότητα της Αλήθειας, μπροστά στην αθώα, αλλά και ταυτόχρονα αμείλικτη, παιδική ματιά.
Όταν τα λόγια που θα πεις σε κάποιον, είναι του Θεού, τότε ο λόγος που πιθανότατα θα σας οδηγήσει, στο να τα ξανά πείτε, θα σχετίζεται πέρα από εσάς, και με τον Ίδιον.
Όταν φτάνεις εκεί, που ποτέ δεν θέλησες να φτάσεις, φρόντισε να μην ξαφνιαστείς όταν σου παραδοθούν, όλα αυτά που εξαρχής κυνηγούσες, ακολουθώντας λανθασμένα την οδό της ατομικής παντοδυναμίας.
Ερχόμαστε εκεί που η φωνή της ανάγκης μας οδηγεί, και επειδή δεν η προθυμία μας δεν διέπεται από αμφιβολία, είναι επόμενο να προκύπτουν θαύματα, που πάντοτε θα υμνούν τον Θεό.
Είναι όλα αυτά που εξαιτίας της δυσπιστίας σου, δεν τολμάς να σκεφτείς για την ζωή σου, που κάνουν τον Θεό να αναρωτιέται, πως είναι αυτό δυνατόν.
Η χαρτογράφηση του εύρους των δυνατοτήτων σου, έχει ως αφετηρία το να πράττεις χωρίς να γνωρίζεις τι ακριβώς κάνεις, ώστε να μπορείς να διαπιστώσεις εκ των έσω, κατά πόσο η συγκεκριμένη δραστηριότητα σε χαροποίησε πνευματικά, αποστειρώνοντας την συγκεκριμένη εμπειρία από προσδοκίες ή φιλοδοξίες, που υπό διαφορετικές συνθήκες, θα επηρέαζαν την
