2619: Πρόσβαση στα δάκρυα
Και αν πίστευε ότι το νέκταρ της ψυχής είναι διάφανο, ήταν γιατί γνώριζε βιωματικά τί, χρειάζεται να προηγηθεί, για μπορέσει κάποιος ν’αποκτήσει πρόσβαση στα δάκρυα.
Και αν πίστευε ότι το νέκταρ της ψυχής είναι διάφανο, ήταν γιατί γνώριζε βιωματικά τί, χρειάζεται να προηγηθεί, για μπορέσει κάποιος ν’αποκτήσει πρόσβαση στα δάκρυα.
Το DNA σου είναι η πιο αρχέγονη παράσταση που διαδραματίστηκε ποτέ ,αλλά και που συνεχίζει να διαδραματίζεται ακόμη και τώρα πάνω στην σκηνή των ανθρώπινων κυττάρων (σου), δείχνοντας την ζωή να στροβιλίζεται εκστατικά γύρω από τον ίδιο της τον εαυτό, σε μια ένδειξη αμέριστης ευγνωμοσύνης προς Τον Δημιουργό, για το
Ο σεβασμός είναι το φιτίλι της συνείδησης, η μνημοσύνη είναι το έλαιο(ς) μέσα στο οποίο εκείνο βρίσκεται, η Αλήθεια είναι η φλόγα που το ανάβει, και η ζωή (σου) είναι το καντήλι που ο Θεός εναπόθεσε μπροστά στο τέμπλο του Χρόνου.
Τα ανθρώπινα βλέφαρα είναι οι σαρκικοί μεντεσέδες που επιτρέπουν στις θύρες της όρασης ν’ανοιγοκλείνουν, κάθε φορά που τα πόδια της αντίληψης επιλέγουν είτε να στραφούν προς τον έσω κόσμο, είτε να διαβούν προς τον έξω.
Η μνήμη είναι ο μόνος ιερέας που μπορεί να εισέλθει στο ιερό της καρδιάς, και να υμνήσει την εικόνα της Αλήθειας, αφού πρώτα ανάψει τα καντήλια της ανθρώπινης συνείδησης.
Κάθε φορά που ξεπερνάς έναν συγκεκριμένο φόβο, του στερείς ένα μέρος από την ισχύ που θα επιστράτευε για να πολιορκήσει τους έξω.
Οι αποφάσεις μπορεί να λαμβάνονται από το εύρος των επιλογών που βλέπεις, αλλά (καθ)ορίζονται από το εύρος των παραμέτρων που δεν βλέπεις.
Οι σταγόνες της βροχής ήταν αρχικά διαμάντια, που εξαιτίας της ανικανότητας του χαρακτήρα τους να σκληρύνουν, μετατέθηκαν από τη μεραρχία των πετρωμάτων, σε εκείνη του νερού.
Το ποιος είσαι όταν δεν σε βλέπει κανένας, έχει μεγαλύτερη σημασία από το ποιος είσαι όταν σε κοιτάζουν όλοι.
Σε ολόκληρη την διάρκεια της ιστορίας, υπήρξε ένα μόνο στέμμα που ανέδειξε σε Θεό τον άνθρωπο που το φόρεσε, και αυτό δεν ήταν φτιαγμένο από χρυσό, αλλά από αγκάθια.