792: Αργύρια προδοσίας
Τα όσα στερήθηκες για να φτάσεις κάπου, δεν άνηκαν ποτέ σε εσένα πραγματικά, αλλά με διαφορετική χρήση, θα μπορούσαν να γίνουν τα αργύρια της προδοσίας, του ίδιου σου του εαυτού.
Τα όσα στερήθηκες για να φτάσεις κάπου, δεν άνηκαν ποτέ σε εσένα πραγματικά, αλλά με διαφορετική χρήση, θα μπορούσαν να γίνουν τα αργύρια της προδοσίας, του ίδιου σου του εαυτού.
Όταν το δεν, απομακρύνεται από το μπορώ, τότε το αόριστο τίποτα, μετατρέπεται σε ένα συγκεκριμένο κάτι.
Η αίσθηση ενός κειμένου, δεν προξενείται από τις λέξεις που χρησιμοποιείς, αλλά από το κίνητρο που υπόγραψε την επιστράτευση τους.
Οι άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν πως να εκφράζουν την σκέψη τους, δεν έχουν ανάγκη από καθηγητές με σύνταξη, αλλά από Δασκάλους με κατανόηση.
Δεν είναι η διαδρομή που τελειώνει, αλλά η δυνατότητα της περαιτέρω συνέχισης, μέσω των ίδιων βημάτων.
Η επικινδυνότητα γεννιέται από το πρέπει της αμφισβήτησης, και η γενναιότητα από το πρέπον της ενθύμησης.
Ο αποσυντονισμός, δεν προέρχεται από τα όσα ήδη έχεις, αλλά από την αυθαίρετη αοριστία που καλλιεργείς στην σκέψη σου, για όλα τα εναλλακτικά που θα μπορούσες να έχεις.
Κάθε φορά, που θα κοιτάζεις το σκοτάδι στα μάτια, εκείνο θα τα κατεβάζει από ντροπή.
Η αλήθεια είναι ένα δυναμικό, που αναδύεται μέσα από την περιπετειώδη εξερεύνηση των πτυχών, κάθε αυθεντικού διαλόγου.
Είναι η φύση των περιορισμών του πηλού, που του επιτρέπει να φιλοξενεί στο κέντρο του, το κενό.