Όταν είσαι αναγκασμένος να βαδίζεις καθημερινά από τον ίδιο δρόμο, τότε, είτε θα δεις την συνεχή επανάληψη ως ρουτίνα, είτε θα (συμπερι)φερθείς ανθρώπινα, δίνοντας του όσο χρόνο χρειάζεται για να σου ανοιχτεί, και να σου εκμυστηρευτεί ό,τι στερεί το χαμόγελο, τόσο από τον ίδιο, όσο και από τους διαβάτες, που
Το πολύπλοκο γίνεται απλό όταν επεξηγείται καρδιακά, και το απλό φαίνεται πολύπλοκο όταν απεικονίζεται φορμαλιστικά.
Το ύφασμα της βολικής προτίμησης δεν επαρκεί, για να (απο)μονώσει την απρόθυμη επιδερμίδα της προσωπικότητας, από τις υπεριώδεις ακτινοβολίες της ζωής.
Άσε τον κόπο να γίνει το σαμάρι που θα προσαρμόζεις με ακρίβεια πάνω στην ράχη του πνεύματος σου, κάνε την προθυμία σου χαλινάρι για τα ατίθασα σαγόνια των αντιδράσεων σου, και πρόσφερε στον Θεό την θέση του αναβάτη.
Η ανθρώπινη χούφτα είναι τόσο ευλογημένη, που για να συμβολίσει ολόκληρο Τον Θεό χρησιμοποίησε μόλις τρία δάχτυλα.
Στην πορεία που ακολουθεί το τρένο της ζωής, (θα) υπάρχουν πάντοτε σταθμοί μετάνοιας, που (θα) επιτρέπουν στον ταξιδιώτη την δυνατότητα επαναξιολόγησης της απόφασης, που τον οδήγησε (μέχρι) εδώ.
Ο κήπος της πίστης ενδυναμώνει το σώμα με τους καρπούς από τα δέντρα του, τρέφει το πνεύμα με τ’αρώματα από τα άνθη του, και γεμίζει την ψυχή με την θωριά του Θεού.
Όταν ο πόνος γίνεται ανυπόφορος, υπάρχουν οι άνθρωποι που επιστρατεύουν όλα τα ανάλογα επιφωνήματα, για να το γνωστοποιήσουν στους άλλους, και οι άνθρωποι, που, δεν βγάζουν άχνα, γιατί κραυγάζουν με (τη) σιωπή τους, ενώ κωπηλατούν με πίστη πάνω στον ωκεανό της υπομονής.
Το αξιόλογο δεν χρειάζεται απαραίτητα την δική σου έγκριση για να εντυπωθεί στην μνήμη σου, αλλά αυτό που, σίγουρα χρειάζεται είναι η προαίρεση σου να το κοινωνήσεις (και) στους άλλους.
Κάθε φορά που οι συνέπειες της σκιάς σου, αρχίζουν να εμφανίζονται με τρόπους αποθαρρυντικούς, θύμισε στον στον εαυτό σου ότι η αντίστοιχη του Παύλου, θαυματουργούσε πάνω σε όποιον έπεφτε.
