1284: Παράπονο και αδικία
Το παράπονο αφορά την προσδοκία που δεν εκπληρώθηκε και η αδικία την πραγματικότητα που δεν αναγνωρίστηκε.
Το παράπονο αφορά την προσδοκία που δεν εκπληρώθηκε και η αδικία την πραγματικότητα που δεν αναγνωρίστηκε.
Όταν αρνείσαι ν’αποκολληθείς από τον ίδιο σου τον εαυτό, είναι επόμενο να είσαι εξαρτημένος από τους άλλους.
Και αν σε ρωτήσουν γιατί έγινες άνθρωπος, να τους απαντήσεις από την ανάγκη σου να “φορέσεις” τον πόνο των άλλων.
Το ήθος δεν εξαρτάται από την ήττα, αλλά από την στάση που θα υιοθετήσεις όταν χρειαστεί να την αποδεχτείς.
Όταν φτάσεις στο σημείο ν‘αναζητήσεις στέγη μέσα στον εαυτό σου, σημαίνει πως έχεις εξαντλήσει κάθε άλλη εναλλακτική.
Για να έναν παράδοξο λόγο η εκτίμηση της δύναμης του κακού στο μυαλό του πάσχοντα, τείνει πάντοτε να παρουσιάζεται μεγαλύτερη συγκριτικά με εκείνη του καλού.
Οι απορίες οικοδομούν ένα πλαίσιο, που επιτρέπουν στην σκέψη να μελετήσει την ταυτότητα του πνεύματος που διέπει την λειτουργία της.
Αν μπορούσες ν’αντιληφθείς από πόσα διαφορετικά μέρη έχει συλλεχθεί το σιτάρι που τώρα παρουσιάζεται ενιαίο στον Άρτο της προθέσεως, τότε θα έβλεπες την βαθιά συμβολικότητα της συγκεκριμένης τελετουργίας.
Η κοινωνία απαξιώνει τα πρότυπα μέσω της αμφισβήτησης, ενώ η Ανθρωπότητα τα υμνεί μέσω της υπέρβασης.
Όταν σκέφτεσαι δεν είσαι εσύ που καλλωπίζεις την σκέψη, αλλά η σκέψη που καλλωπίζει εσένα.