1893: Τόσο απογοητευτικό
Ακόμη και αν δεν μπορείς να πετύχεις αυτό που θέλεις, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι τόσο απογοητευτικό, όσο έχεις επιλέξει να πιστεύεις.
Ακόμη και αν δεν μπορείς να πετύχεις αυτό που θέλεις, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι τόσο απογοητευτικό, όσο έχεις επιλέξει να πιστεύεις.
Όταν ο Θεός δημιουργούσε τον κόσμο, η ζωή αποτυπώθηκε με πανομοιότυπο τρόπο πάνω στον ολόλευκο καμβά κάθε ψυχής, αποκτώντας ταυτότητα μέσα στον χρόνο.
Ακόμη και αν η προσπάθεια δεν αρκεί, είναι σίγουρα η ιδανική αρχή για να σε οδηγήσει εκεί, που το αρκεί, δεν θα σου αρκεί, όχι εξαιτίας ανταγωνιστικών κινήτρων, αλλά από την ανάγκη της ψυχής να προσφέρει στην Ανθρωπότητα.
Αντί να επικεντρώνεσαι στο πως ν’ αποφεύγεις τον πόνο, φρόντισε να μην διστάζεις να τον αγκαλιάζεις όποτε είναι αναγκαίο.
Δεν είναι τα κριτήρια που είναι λανθασμένα, αλλά η σκέψη που τα συνέθεσε.
Οι λέξεις των ποιητών θυμίζουν τα πλακίδια όδευσης τυφλών, που επιτρέπουν στους αναγνώστες να βαδίζουν στο φανταστικό, με την ίδια σιγουριά που κινούνται στο καθημερινό.
Όταν επιλέγεις να εισέλθεις στην σφαίρα του φανταστικού, τότε αφαιρείς από πάνω σου όλους τους κοινωνικούς περιορισμούς, με την ίδια φυσικότητα που βγάζεις τα ρούχα σου πριν μπεις στην θάλασσα.
Κάθε στιγμή εγκυμονεί μέσα της ένα ουσιαστικό μήνυμα, αν εσύ προθυμοποιηθείς να είσαι παρόν για να την ξεγεννήσεις.
Είναι εύκολο να βλέπεις μακριά, αλλά δεν είναι εύκολο να εντοπίζεις τα όσα μεσολαβούν μέχρι να φτάσεις εκεί.
Οι πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν από χέρια ανήθικα για να προξενήσουν πόνο, προσεύχονται στον Θεό να σε οδηγήσει κοντά τους, ώστε η σκιά σου να ξορκίσει από πάνω τους, το αποτύπωμα αυτής της πράξης.