Η αλυσίδα της εξάρτησης είναι φτιαγμένη από το μέταλλο της φαυλότητας, που γαλουχήθηκε στην φλόγα της αναβλητικότητας, και σφυρηλατήθηκε πάνω στο αμόνι της ψευδαίσθησης, μετατρέποντας τα πάθη σε κρίκους.
Και αν το τραπέζι του ασκητή δεν έχει πάνω του ούτε πιάτο, ούτε φαγητό, παρά μονάχα ένα αναμμένο κερί, ήταν γιατί περίμενε πρώτα να έρθει ο Θεός, πριν Του σερβίρει μια ζεστή χούφτα σταφίδες, και μερικές σταγόνες δροσερού νερού, σαν πραγματικά ερωτευμένος.
Η ενθύμηση Του Θεού μέσα στον καύσωνα των προκλήσεων σκεπάζει τον άνθρωπο με την σκιά της αντοχής.
Ο έμπορος σκέψεων συναλλάσεται τους καρπούς της ανέλιξης εκμεταλευόμενος τις ανθρώπινες ανάγκες που τον επιζητούν μέσα στο παζάρι των εντυπώσεων.
Ο γεωργός σκέψεων καλλιεργεί την ανθρώπινη ανέλιξη, φυτεύοντας σπόρους νοημοσύνης στο χώμα του Χρόνου.
Τα πάντα (θα) είναι δάσκαλος για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει την αλλαγή.
Τ’αρώματα είναι σαν τις λέξεις, αν δεν προσέξεις πώς τα συνδυάζεις τότε δεν αποκλείεται η ατμόσφαιρα που δημιουργείται να προκαλέσει σύγχυση αντί για ευχαρίστηση.
Το πρόσωπο σου είναι ένας αργαλειός εκφράσεων που αντί για στημόνι και υφάδι έχει μύες ικανούς να πλέκουν αδιάκοπα μορφασμούς ώστε ο πόνος του κάθε συνανθρώπου να μπορεί να σκουπίσει τα δάκρυα του πάνω στην απαλή υφή της κατανόησης.
Οι αυλακιές πάνω στο ανθρώπινο μέτωπο είναι το Έργο που ο χρόνος έκανε δώρο στον ιδρώτα για να μην αισθάνεται αμήχανα κάθε φορά που όντας μεθυσμένος από τον κάματο της προσπάθειας, παραπατά μέσα στ’ανθρώπινα μάτια αναζητώντας διέξοδο.
Κάθε άνθρωπος που προσβλήθηκε από την νόσο της αμφιβολίας, μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στα βλαστοκύτταρα της πίστης, (οτ)αν αποφασίσει να κόψει τον ομφάλιο λώρο του ελέους που ο Θεός κυοφορεί μέσα του, προκειμένου να γεννηθεί η συγχώρεση.
