Ποιήματα

936: Συγκεκριμένος δρόμος

Τα τραύματα που σου προξενήθηκαν, λειτουργούν ως δικλείδα ασφαλείας, για την αποτροπή εγκατάλειψης, ενός συγκεκριμένου δρόμου προς το πεπρωμένο σου.

935: Στην αγιογραφία

Κατά την διάρκεια της αγιογραφίας, το ξύλο και τα χρώματα, αρχίζουν να αποκτούν ιδιότητες πέρα από την φύση τους, γεγονός που αποδεικνύεται και μετά την ολοκλήρωση της αγιογραφίας.

933: Η καλλιγραφία

Η καλλιγραφία έντυσε τις λέξεις, με τα αυθεντικά ιμάτια του πνευματικού πολιτισμού, που εκείνες είχαν (παρ)αμελήσει, εξαιτίας των καθηκόντων της τυπικής καθημερινότητας.

932: Μαρτυρά παρουσία

Το δυναμικό που κινεί τα δάχτυλα σου, πίσω από την δύναμη που αυτά ασκούν, μαρτυρά την παρουσία Θεού.

930: Στο νεκροκρέβατο

Όταν στραγγίξεις την ζωή όπως οι άξιοι, τότε ακόμη και στο νεκροκρέβατο σου, όλοι θα έχουν την εντύπωση ότι απλά κοιμάσαι.

929: Αμπαρωμένη πόρτα

Ο πόνος, δεν λησμονά ποτέ την καλοσύνη των όσων με προθυμία καταδέχτηκαν να τον φιλοξενήσουν, ανοίγοντας  την αμπαρωμένη πόρτα της καρδιάς τους.

928: Οι ερωτευμένοι

Οι ερωτευμένοι, τριγυρίζουν αλλά και επιζητούν να βρίσκονται συνεχώς κοντά στην φύση, γιατί γνωρίζουν πως μόνο εκείνη μπορεί να συμμεριστεί την πραγματική λαχτάρα του ενός για τον άλλο, χωρίς το παραμικρό ίχνος επίκρισης.

927: Τεφτέρι αδικίας

Το τεφτέρι της αδικίας, που με τόση τυπικότητα διατηρείς μέσα στην συνείδηση σου για τους άλλους, νοθεύει την ακεραιότητα της δικαιοδοσίας που έχεις στο να συγχωρείς, πλαστογραφώντας την κρίση του Θεού.

926: Αφόρητο ομορφιάς

Το αφόρητο της ομορφιάς, σχετίζεται με την αδυναμία του φυσικού αγγίγματος.

925: Κλωστές αντίληψης

Αν τα συναισθήματα είναι ο παίχτης, τότε οι εκφράσεις θα είναι οι μαριονέτες, που αποκτούν κίνηση, χάρη στις αντιδράσεις των κλωστών της αντίληψης.

Scroll to Top