Ποιήματα

3050: Οι ακτίνες της Αλήθειας

Η υπεκφυγή είναι το φθηνό καπέλο που φορά η ντροπή για να καλύψει το πρόσωπο της πράξης της από τις ακτίνες της Αλήθειας.

3049: Τα δαχτυλικά αποτυπώματα

Τα σύννεφα είναι τα δαχτυλικά αποτυπώματα που σκόπιμα Ο Θεός άφησε πάνω στην γυάλινη στρατόσφαιρα για να υπενθυμίζει στους ολιγόπιστους ότι δεν έπαψε στιγμή να μεριμνά για την Γη και τους ανθρώπους Του.

3045: Τα βράχια του ακατάληπτου

Η ποίηση μοιάζει με νοητική αναρρίχηση πάνω στα κάθετα βράχια του ακατάληπτου με οδηγό τις ελάχιστες λέξεις.

3044: Ωκεανός νοημοσύνης

Το ανθρώπινο μυαλό είναι ένα ανεξερεύνητο τροπικό νησί περικυκλωμένο από τα φαιά ύδατα του ωκεανού της νοημοσύνης όπου η ακμάζουσα νευρωνική του άνθιση παράγει αδιάκοπα καρπούς εγκεφαλικών συνάψεων.

3043: Ο πλανήτης της σκέψης

Ο πλανήτης της σκέψης βρίσκεται στο κέντρο του σκοτεινού διαστήματος που διέπεται από τα όρια του ανθρώπινου κρανίου.

3042: Το σακίδιο της πίστης

Και αν αναρωτιέσαι γιατί ανακαλύπτεις το κουράγιο σου μόνο στην ύστατη στιγμή είναι γιατί όσο εσύ κοιμάσαι Ο Θεός σαν καλός Πατέρας βάζει όσο ακριβώς χρειάζεσαι μέσα στο σακίδιο της πίστης που κάθε πρωί εσύ περνάς βιαστικά αλλά και μ’ εμπιστοσύνη στους ώμους σου ξεκινώντας για το σχολείο της ζωής.

3040: Η ομορφιά της σύλληψης

Οι ποιητές έχουν μια χαρμολύπη γιατί γνωρίζουν ότι όσα και αν γράψουν και όπως και αν τα γράψουν είναι πολύ πιθανό να μην καταφέρουν ν’απεικονίσουν τόσο με τις λέξεις όσο και με το κενό ανάμεσα στις λέξεις όλο το δέος που κάλυψε τα μάτια τους όταν αντίκρισαν την ομορφιά της

3037: Τα δάκρυα του ιδρώτα

Όταν ο ιδρώτας συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε ν’ακολουθήσει Τον Χριστό στα πάθη που Τον περίμεναν  τότε άρχισε να δακρύζει αίμα γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ακόμη και αυτός θα Τον εγκατέλειπε.

3036: Οι ρίζες της Αλήθειας

Αν θες να προσφέρεις στις επόμενες γενιές καρπούς που θα κυοφορούν μέσα τους το λάδι που θα χρίζει με κλέος όποιον θα τολμά να παραμένει άνθρωπος τότε άσε τις ρίζες της Αλήθειας να βυθίσουν τα πλοκάμια του Φωτός τους βαθιά μέσα στο χώμα της εφήμερης σάρκας σου και να τραφούν

3035: Το βιβλίο που διάβαζε τον αναγνώστη

Όσο το βιβλίο διάβαζε σχολαστικά τα φύλλα της καρδιάς του αναγνώστη τόσο άρχιζε να συνειδητοποιεί πόσο εύστοχα είχε συγγράψει μέσα τους Ο Θεός την ομορφιά του Κόσμου.

Scroll to Top