Ποιήματα

732: Στην σκέψη

Στην σκέψη του Θεού, πρωταγωνιστούν όλοι.

731: Τα δάκρυα

Τα δάκρυα, δεν ανήκουν σε εσένα, αλλά στην Ανθρωπότητα, που τα ενεργοποιεί για να διαβρώσει, το σκληρό περίβλημα της ατομικότητας σου.

730: Μοναξιά γης

Η γη που στηρίζει τα βήματα σου, νοιώθει μοναξιά, όταν κοιμάσαι.

729: Τα όρια

Τα όρια της ζωής, υπάρχουν για να προξενούν στην προσπάθεια έξαρση, και στο πνεύμα άνθιση.

728: Στην άκρη

Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά να ζήσεις σαν άνθρωπος, τότε φρόντισε με κάθε τρόπο, να απαλλαγείς από τον εαυτό σου.

727: Να λυπάσαι

Να λυπάσαι το κακό, γιατί όσο και αν χτυπάει τους ανθρώπους, εκείνοι πάντοτε θα μετασχηματίζουν το δηλητήριο του, σε αντίδοτο για τους άλλους.

726: Στίχοι αφής

Το έργο των ποιητών, γίνεται μπαστούνι στα χέρια των όσων τυφλώθηκαν από αγάπη, επιτρέποντας τους να προσεγγίσουν το ταίρι τους, απαγγέλοντας στίχους καρδιάς, μέσω της αφής του.

725: Γιατί όχι

Όποτε σου ζητείται να εγκαταλείψεις κάτι, το δυσκολότερο ερώτημα δεν είναι το γιατί , αλλά το γιατί όχι.

724: Αγαπημένα πρόσωπα

Ο πόνος, τρέφει μεγάλο σεβασμό για τον άνθρωπο, γιατί όποτε παρουσιαζόταν στην ζωή του, εκείνος τον αγκάλιαζε πάνω του, όπως τα αγαπημένα του πρόσωπα.

723: Εκτός από

Μπορείς να κάνεις τα πάντα σε έναν άνθρωπο, εκτός από το να τον αναγκάσεις να σε αγαπήσει.

Scroll to Top