2453: Η ευγλωττία
Η ευγλωττία είναι απολύτως ικανή να κερδίσει εντυπώσεις αλλά παντελώς ανίκανη να αντικαταστήσει την Αλήθεια.
Η ευγλωττία είναι απολύτως ικανή να κερδίσει εντυπώσεις αλλά παντελώς ανίκανη να αντικαταστήσει την Αλήθεια.
Κάθε φορά που συγχωρείς τον εαυτό σου για κάτι που έκανε, ενσωματώνεις μέσα σου ολοένα και περισσότερες από εκείνες τις εκτάσεις, που πριν την συγκεκριμένη πράξη χαρακτηριζόταν ως εχθρικές.
Η διάθεση σου μεταβάλλεται απ’ όσα δεν καταλαβαίνεις, και η αλλαγή της εκδηλώνεται πάνω σε όσα καταλαβαίνεις.
Η Αλήθεια είναι σαν το δέντρο της ελιάς που στέκεται ακίνητο εδώ και αιώνες, και που ανεξάρτητα από τις ευνοϊκές ή τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες που το περιβάλλουν, όταν έρθει η κατάλληλη ώρα πάντοτε (θα) κοινωνεί τους πιστούς της, είτε με ολόκληρο τον καρπό της σαν να είναι ο άρτος,
Ό,τι είναι ανέκθετο στο Φως, σ’εκθέτει στην επίδραση της σκιάς σου.
Τίποτε δεν είναι άνευ σημασίας για τον άνθρωπο που ό,τι και αν χρειαστεί να κάνει, το αξιοποιεί για να παραμείνει συνειδητός.
Όσο πιο πολύ (θα) πλησιάζεις το Φως τόσο (θα) βλέπεις τις λεπτομέρειες να μεταμορφώνονται σε σοβαρά ζητήματα.
Κάθε δύσκολη στιγμή που περνάς, γίνεται ένας επιπλέον κόμπος στο κομποσκοίνι της συνείδησης, που όταν το (παρα)δώσεις στα δάχτυλα της μνήμης, νοιώθεις την προσευχή σου να απευθύνεται Στον Θεό, περισσότερο αυθεντικά και λιγότερο τυπικά.
Η ποίηση κατευθύνει την ανθρώπινη αντίληψη στην ενδοχώρα των εννοιών, όπου η συνείδηση είναι ελεύθερη να επιλέξει είτε ν’αποδεχτεί την απλόχερη φιλοξενία της Αλήθειας που εδρεύει εκεί, είτε να την απορρίψει μόνιμα ή προσωρινά.
Το να προσπαθείς να κάνεις τον εαυτό σου Θεό, διαφέρει από το να προσπαθείς να κάνεις τον Θεό εαυτό σου.