Την προσοχή σου, πιάνω από το χέρι, και την οδηγώ σε ένα μονοπάτι, που επειδή δεν της είναι γνώριμο, καλεί την φίλη της την σκέψη, για να την κρατήσει από το χέρι, ώστε να ανάψουν από κοινού, το κερί της ψυχής σου, με τα χέρια του πνεύματος.
Ποιος να καταλάβει, την φλόγα που σε καταβάλει, όταν η πένα το χέρι σου καταλαμβάνει.
Το μόνο που έχεις να χάσεις, αναζητώντας τον Θεό, είναι αυτό που ποτέ δεν ήσουν.
Τα κάγκελα της φυλακής σου, έχουν για δεσμοφύλακα, το εγώ σου.
Όσο πίσω και αν κάνεις, δεν πρόκειται να αποδράσεις από την στιγμή, που δεν θα μπορείς πια να κάνεις, άλλο πίσω.
Αν σταματήσεις, εκεί που εσύ δεν πίστευες ποτέ ότι θα φτάσεις, τότε πως περιμένεις να σε συναντήσουν, όλοι οι πρόγονοι που πριν από εσένα, θυσίασαν την ζωή τους, γιατί γνώριζαν ότι θα σε ξεπεράσεις;
Είναι για τα όσα δεν έγραψες, που θα σε κατηγορήσουν όλοι αυτοί, που δεν μπόρεσαν να τηρήσουν, ούτε ένα από αυτά που έγραψες.
Ό,τι εξάγεται από το λατομείο της Αλήθειας, εξοφλείται μόνο μέσω του νομίσματος της αντοχής.
Η γεωγραφία της αυθεντικότητας, χρειάζεται πρώτα να οριοθετηθεί με τα όχι, πριν αρχίσει να αποικείται από τα ναι.
Όσο το δόρυ της σκέψης σου, δεν θα προεκτείνεται, πέρα από την ορατότητα της κατανόησης σου, τόσο περισσότερο θα απειλείσαι, από την στάθμη της πνευματικής λειψυδρίας.
