Το χνώτο σου είναι το συνονθύλευμα των ανέμων της έκφρασης, που αφήνονται ελεύθεροι, κάθε φορά που ανοίγεις τους σαρκικούς ασκούς των χειλιών σου, για να να μεταδώσουν στο κοινό, όχι μόνο την θεμελιακή διατύπωση της σκέψης σου, αλλά και τα αρώματα της πνευματικής σου καλλιέργειας.
Και αν τα πέλματα της πίστης αφήνουν το αποτύπωμα του Φωτός πάνω στα κύματα της αμφιβολίας, δεν είναι τόσο για να μην λησμονήσουν οι άνθρωποι τον τρόπο της υπέρβασης, όσο για να παροτρύνει να βγουν στην επιφάνεια, όλοι εκείνοι που για τους δικούς τους λόγους, αρνούνται να εγκαταλείψουν τα ναυάγια
Το παράξενο δεν είναι να κάνει κάποιος τα πάντα για να γίνει θεός, αλλά το να κάνει ό,τι απαιτείται για να (παρα)μένει άνθρωπος.
Η συναισθηματική γεωμετρία απεικονιζόταν με ακρίβεια πάνω στα διάφανα γλυπτά των δακρύων, που εκθέτονταν φευγαλέα πάνω στον εκθεσιακό χώρο του ανθρώπινου προσώπου, για όσο διαρκούσε το έναυσμα της έμπνευσης.
Κάθε ανθρώπινη απόφαση που συντάσσεται με την προτροπή Του Θεού, ωθεί το ιερό να σφιχταγκαλιάσει την παρούσα εμπειρία, για να χοροστατήσουν μαζί στην τελετή της ιστορίας.
Τα δάκρυα εκβάλουν στις μυικές όχθες των μάγουλων, την ουσία του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Οι σκέψεις θα οικοδομούν, είτε ότι τους αναθέσεις να κάνουν, είτε ότι τους αφήσεις να κάνουν.
Και αν καταλάβεις ότι τα λόγια αδυνατούν να ζεστάνουν την καρδιά Εκείνου που θλίβεται, τότε, ζήτησε από τα μάτια σου ν’αναδαυλίσουν με την σιωπή τους, την φλόγα της πίστης, που τρεμοπαίζει μέσα στο ναό της καρδιάς του.
Η εξιλέωση είναι η επίσημη συνάντηση που διοργανώνει η Αλήθεια, ανάμεσα στις ανθρώπινες πράξεις και την συνείδηση, υπό την αιγίδα Του Θεού.
Και αν η πράξη αναρριχόταν με αποφασιστικότητα πάνω στην δύσβατη πλαγιά του βουνού της αλλαγής, αυτό δεν γινόταν για να καρφώσει στην κορυφή του αναπτύγματος της, την σημαία του κατορθώματος, αλλά για να ζητήσει από το θέαμα που την περιβάλλει, να την κοινωνήσει με την μνήμη της ταπεινότητας.
