545: Φωνή αλήθειας
Ενώ η Αλήθεια, δεν έχει ανάγκη τα χείλη σου για να εκφραστεί, εσύ θα έχεις πάντα ανάγκη την φωνή της, προκειμένου να θεμελιωθείς ως άνθρωπος.
Ενώ η Αλήθεια, δεν έχει ανάγκη τα χείλη σου για να εκφραστεί, εσύ θα έχεις πάντα ανάγκη την φωνή της, προκειμένου να θεμελιωθείς ως άνθρωπος.
Οι λέξεις, θα είναι πάντοτε διαθέσιμες, να αποτελέσουν μέρος μιας συντακτικής αρχιτεκτονικής, όπου η καλαισθησία απεικόνισης της σκέψης της, θα είναι εξίσου ζωτική, με την άρτια αποτύπωση του μηνύματος της.
Η αμηχανία, ορίζει απόλυτα μια αίσθηση, που ακόμη και η επιστράτευση όλων των υπολοίπων λέξεων, θα την καθιστούσε σχετική.
Ο χρόνος συνοδοιπορεί, μόνο με εκείνους που του επιτρέπουν, να τους αξιοποιεί, για τις ανάγκες της Ανθρωπότητας.
Όταν η αναζήτηση, ενωθεί με την εύρεση, τότε στη μήτρα της σύλληψης, αρχίζει να κυοφορείται η σκέψη.
Η πένα είναι ένα αλέτρι, που οργώνει τον ορίζοντα του προφανούς, για να αναγκάσει το υπέδαφος των θαμμένων δυνατοτήτων, να αντικρίσει ξανά, την πηγή της φώτισης.
Το χαρτί, είναι η επιφάνεια που επιτρέπει στον αναγνώστη, να αφουγκραστεί την ηχώ, από τον αντίλαλο που προξένησε, η ταύτιση του πνεύματος και της νοημοσύνης.
Η παύση, που προηγείται της γραφής, λειτουργεί για τον συγγραφέα, όπως το τρίτο κουδούνι του θεάτρου, για τον ηθοποιό.
Η Αγιότητα, είναι το αγώνισμα όπου οι ψυχές, στην αφετηρία είναι ντυμένες με σάρκα, και στον τερματισμό την κρατούν στους ώμους κατασχισμένη, επειδή δεν άντεξε το Φως τους.
Η πολυτέλεια της σπηλιάς, έγκειται στο ότι, ενώ οι στοιχειώδεις παροχές της, επιτρέπουν στο σώμα να προστατευτεί με ασφάλεια, ταυτόχρονα αναχαιτίζει κάθε είδους μίασμα, που θα μπορούσε να επέλθει στο πνεύμα, εξαιτίας των παρενεργειών που θα προέκυπταν από την κατάχρηση περαιτέρω υπερβολικών ανέσεων.