Ποιήματα

838: Δικαιοδοσία ιστορίας

Η γραφή, καλείται να φοράει πάντοτε τα καλά της, γιατί όταν η ιστορία επικαλεστεί το όνομα της Αλήθειας, έχει την δικαιοδοσία να μην της επιτρέψει ποτέ να αλλάξει.

837: Απάρνηση εαυτού

Υπάρχει ένα πεδίο, που βρίσκεται πέρα από το βεληνεκές κάθε ανθρώπινης δύναμης, και που η πρόσβαση είναι επιτρεπτή, μόνο σε όσους έχουν επιλέξει να απαρνηθούν εξ ολοκλήρου τον εαυτό τους.

835: Αμφιθέατρο μοναξιάς

Στο αρχαίο αμφιθέατρο της μοναξιάς, η ψυχή του ανθρώπου πρωταγωνιστεί, έχοντας ως ορχήστρα το κλάμα, και ως χορό τα δάκρυα.

832: Διαφοροποίηση καρδιάς

Είναι παράδοξο να προσπαθείς να αλλάξεις τα λόγια σου, αν δεν είσαι διατεθειμένος να διαφοροποιήσεις πρώτα την καρδιά σου.

831: Χείλη Αγίων

Οι μύες, που κοσμούν τα χείλη των Αγίων, φέρουν μέσα τους μεγαλύτερη δύναμη, από εκείνους που συνθέτουν τα πόδια των στρατιωτών.

830: Μαγγανοπήγαδο

Η σπουδή στον εαυτό, θυμίζει μαγγανοπήγαδο, όπου εξαιτίας της συνεχούς επανάληψης των ίδιων κινήσεων, το μυαλό αποδεσμεύεται από την ανάγκη του πράττειν, και δεσμεύεται στην ευθύνη του είναι.

829: Ουκρανία, Ουκρανία

Κοιτάζοντας τα πολεμικά δρώμενα, που λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία, κάθε άνθρωπος στενάζει, γιατί δεν είναι θέμα εθνικότητας, αλλά ζήτημα Ανθρωπότητας.

828: Λειψυδρία διαύγειας

Η αλήθεια, είναι βροχή φωτός, που απαλλάσσει το πνεύμα, από την λειψυδρία διαύγειας.

827: Οπτική και κριτική

Η ανθρώπινη οπτική, και η ανθρώπινη κριτική, ταυτίζονται στην υποκειμενικότητα, και διαχωρίζονται στην αντικειμενικότητα.

Scroll to Top