838: Δικαιοδοσία ιστορίας
Η γραφή, καλείται να φοράει πάντοτε τα καλά της, γιατί όταν η ιστορία επικαλεστεί το όνομα της Αλήθειας, έχει την δικαιοδοσία να μην της επιτρέψει ποτέ να αλλάξει.
Η γραφή, καλείται να φοράει πάντοτε τα καλά της, γιατί όταν η ιστορία επικαλεστεί το όνομα της Αλήθειας, έχει την δικαιοδοσία να μην της επιτρέψει ποτέ να αλλάξει.
Υπάρχει ένα πεδίο, που βρίσκεται πέρα από το βεληνεκές κάθε ανθρώπινης δύναμης, και που η πρόσβαση είναι επιτρεπτή, μόνο σε όσους έχουν επιλέξει να απαρνηθούν εξ ολοκλήρου τον εαυτό τους.
Στο αρχαίο αμφιθέατρο της μοναξιάς, η ψυχή του ανθρώπου πρωταγωνιστεί, έχοντας ως ορχήστρα το κλάμα, και ως χορό τα δάκρυα.
Είναι παράδοξο να προσπαθείς να αλλάξεις τα λόγια σου, αν δεν είσαι διατεθειμένος να διαφοροποιήσεις πρώτα την καρδιά σου.
Οι μύες, που κοσμούν τα χείλη των Αγίων, φέρουν μέσα τους μεγαλύτερη δύναμη, από εκείνους που συνθέτουν τα πόδια των στρατιωτών.
Η σπουδή στον εαυτό, θυμίζει μαγγανοπήγαδο, όπου εξαιτίας της συνεχούς επανάληψης των ίδιων κινήσεων, το μυαλό αποδεσμεύεται από την ανάγκη του πράττειν, και δεσμεύεται στην ευθύνη του είναι.
Κοιτάζοντας τα πολεμικά δρώμενα, που λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία, κάθε άνθρωπος στενάζει, γιατί δεν είναι θέμα εθνικότητας, αλλά ζήτημα Ανθρωπότητας.
Η αλήθεια, είναι βροχή φωτός, που απαλλάσσει το πνεύμα, από την λειψυδρία διαύγειας.
Η ανθρώπινη οπτική, και η ανθρώπινη κριτική, ταυτίζονται στην υποκειμενικότητα, και διαχωρίζονται στην αντικειμενικότητα.
Ο νόμος της ανάγκης, φτιάχτηκε για να ενώνει, και ο νόμος της προσφοράς, δημιουργήθηκε για να συνδέει.