Το να κοιτάζεις για ώρες, το ολόλευκο μιας σελίδας, χωρίς να μπορείς να γράψεις, θυμίζει τους εξερευνητές που μέχρι να τους αποκαλυφθεί ένα σημάδι, βρίσκονται εκτεθειμένοι στο απέραντο γαλάζιο.
Ο όγκος των προσδοκιών, που οι άνθρωποι εναποθέτουν, στο πρόσωπο κάθε νέου χρόνου, αφορά απόγνωση, ή εκτίμηση.
Αρνούμενοι να συνεχίσουν να βαδίζουν στην ζωή, οικειοποιήθηκαν τον ρόλο του πραγματογνώμονα, ώστε να μπορούν να επικαλούνται, τα λάθη των άλλων, ως αιτία της προσωπικής τους αποτυχίας, με τον στόμφο του ειδικού.
Όσο και αν αλλάξεις, για όλους εκείνους, που ποτέ δεν σε κατάλαβαν, θα εξακολουθείς να είσαι για πάντα, ο ίδιος.
Η ομορφιά των λέξεων, γίνεται ιδιαίτερα αισθητή, στα σημεία όπου η ανάδυση των χρωμάτων της νοημοσύνης, και των αρωμάτων του πνεύματος, διδάσκουν βιωματικά στους ανθρώπους, την έννοια της έκστασης.
Κανένας δεν είναι άξιος, να λέγεται Άξιος, και είναι γι αυτό ακριβώς, που μόνο η φωνή από το Έργο του, μπορεί να επικαλεστεί, την εγκυρότητα της ισχύς, για αυτή την λέξη.
Η συμβουλή, λειτουργεί όπως και η αντισύλληψη, αφού είναι εκ των προτέρων φτιαγμένη, για να περιορίζει στο μέγιστο τις επιπτώσεις, κάθε παράφορης εγκυμονούσας σκέψης.
Η εμπειρία σου ως ανθρώπινο ον, συνθέτεται ίνα προς ίνα, από το στημόνι της ζωής, και το υφάδι του θανάτου, πάνω στον ίδιο αργαλειό που Ο Θεός, πρωτό ύφανε τα μοτίβα των γενεαλογιών.
Το να μπορείς τα όσα δεν μπορείς, και το να θέλεις τα όσα δεν θέλεις, μπορεί να ακούγεται αντιφατικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια σκέψη δρόμος.
Ενώ οι γηραιότεροι, μοιράζονται μαζί με εσένα, το προφανές της εποχής σου, ξεναγούν μέσα από τα μάτια τους, όλους εκείνους τους ανθρώπους, τους φίλους, και τους συγγενείς, που κάποτε μοιραζόντουσαν εξίσου, το δικό τους προφανές, μαζί τους.
