Κάθε αυθεντική αγιογραφία επιτρέπει στους πιστούς να συσχετιστούν βαθύτερα με την ουσία του Θεού, απεικονίζοντας την Θεϊκότητα της φύσης του περισσότερο ανθρώπινα και λιγότερο φοβιστικά, μέσα από την ομορφιά της τέχνης.
Η Γη είναι το ξενοδοχείο που ανέλαβε να φιλοξενεί την ανθρώπινη σάρκα, για όσο η ψυχή χρειάζεται μέχρι να ολοκληρώσει τις επαγγελματικές υποχρεώσεις που ανέλαβε από Τον Θεό.
Ο άνθρωπος έβαλε όλα τα νήματα των προσωπικών του αδυναμιών και των πνευματικών του αμφιβολιών στον αργαλειό της πίστης, και ύφανε ένα ράσο αόρατο για τους άλλους αλλά απόλυτα ορατό και χειροπιαστό για εκείνον, ώστε ό,τι και αν κάνει, όπου και αν πάει, να μην λησμονήσει ποτέ να υμνεί Τον
Κάθε τρόπος ζωής είναι μια μορφή καμπάνας που ανάλογα με τις πράξεις που διέπουν την λειτουργία του, εκείνος (θα) ηχεί το στίγμα του ύφους αλλά και της έντασης του μηνύματος της ψυχής προς ολόκληρο τον Κόσμο.
Είναι ο ίδιος αέρας που δίνει ζωή σ’ όλα τ’ ανθρώπινα στέρνα που δεν είναι ίδια.
Το λευκό της άγραφης σελίδας θυμίζει αρχαίο θέατρο, ο συγγραφέας θυμίζει σκηνοθέτη, οι προτάσεις που αναγράφει πάνω της είναι ο χορός που ρυθμικά γεμίζει το θέατρο, το μήνυμα που αναδύεται μέσα από από αυτές είναι η ουσία του Έργου, και η τραγικότητα του τέλους είναι το ότι η έμπνευση του
Κάθε φορά που ένα νεκρό ανθρώπινο σώμα αποθέτεται σε ένα τάφο, είναι σαν ένα όργανο της Ανθρωπότητας να εισέρχεται μέσα στον κόλπο της Γης για να γονιμοποιήσει την μήτρα του αύριο με το σπερματοζωάριο εξαιτίας της ολοκλήρωσης της ζωής του.
Αφού το υλικό της δέσμευσης εξαχθεί μέσα από τα έγκατα της ανάγκης, τότε τ’ ανθρώπινα χέρια της προσφοράς αναλαμβάνουν να το σφυρηλατήσουν πάνω στο αμόνι της πραγματικότητας, μέχρι εκείνο ν’ αποκτήσει το αναγκαίο για την εποχή σχήμα.
Αν το σώμα ήταν μουσικό όργανο, τότε ο πόνος θα έμοιαζε με το κούρδισμα που κατά καιρούς εκείνο χρειάζεται, ώστε να μπορέσει να παίξει ό,τι η παρτιτούρα της ζωής απαιτεί στην συγκεκριμένη σελίδα, χωρίς να αλλοιώσει στο παραμικρό την απόδοση του.
Όταν θα φτάσεις στο μέλλον εκείνο θα έχει γίνει παρόν, το υπάρχον σου παρόν θα έχει γίνει παρελθόν, και η μοίρα του παρελθόντος που ήδη έζησες θα αξιολογηθεί από τον ίδιο Τον Χρόνο, για το αν θα μπορέσει να συμπεριληφθεί στην μνήμη της Ανθρωπότητας λόγω της παραγωγής ενός Έργου, ή
