2728: Αφορμή υπενθύμισης
Όπως το κάθε τι μπορεί ν’αποτελέσει για εσένα άλλοθι για ν’απαρνηθείς το πρέπον, έτσι και το κάθε τι μπορεί να γίνει αφορμή που θα πυροδοτεί την υπενθύμιση αυτής της επιλογής.
Όπως το κάθε τι μπορεί ν’αποτελέσει για εσένα άλλοθι για ν’απαρνηθείς το πρέπον, έτσι και το κάθε τι μπορεί να γίνει αφορμή που θα πυροδοτεί την υπενθύμιση αυτής της επιλογής.
Όταν εξομολογείσαι τα όσα βαραίνουν την συνείδηση σου, προσφέρεις επιπλέον καύσιμη ύλη στην Αλήθεια βοηθώντας έτσι να λάμψει περισσότερο το Φως της ψυχής σου.
Το κενό που υπάρχει ανάμεσα στις λέξεις κάθε αξιόλογου κειμένου, είναι ο Καιάδας απ΄όπου τα χέρια του πνεύματος ρίχνουν κάθε πεποίθηση που διακατέχεται από ασθενική φύση, επιλέγοντας μόνο ό,τι κατάφερε να παραμείνει διαχρονικά αρτιμελές, μετά την έξοδο του από την μήτρα της Αλήθειας.
Το οικοδόμημα της διδασκαλίας χτίζεται από τα υλικά της μεταδοτικότητας και θεμελιώνεται πάνω στο ιερό έδαφος της γνώσης.
Η γνήσια καρδιά είναι διάφανη για να μπορεί ο άνθρωπος να βλέπει ότι είναι ο ίδιος Ο Θεός που εισέρχεται μέσα της για να εξομολογηθεί γονατιστός στον ιερέα της συνείδησης, όλα εκείνα τα σφάλματα που ο καθένας κρατά αποκάλυπτα, μην επιτρέποντας στον εαυτό του να λυτρωθεί.
Η ομορφιά της γραφής διαμορφώνεται από την περιεκτικότητα της Αλήθειας που ο συγγραφέας αντέχει να εναποθέσει μέσα στην απλότητα των νοημάτων της, και από την ειλικρίνεια του αναγνώστη να την κοιτάξει κατάματα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που αυτή η εμπειρία θα προκαλέσει στην εθελοτυφλία της βολικότητας.
Το δέρμα σου είναι ένας ζωντανός βωμός που μέσα του διατηρεί ακόμη αναμμένη εκείνη την πρώτη ιερή φλόγα, που η γενεαλογία σου άναψε αιώνες πριν, για να υμνήσει Τον Θεό.
Η πίστη είναι το σκάφανδρο που θα σου επιτρέψει να βυθιστείς με ασφάλεια στα μύχια της αντίληψης σου, ώστε όταν αναδυθείς εκ νέου στην επιφάνεια της πραγματικότητας, να κομίζεις τον πολιτισμό Του Θεού που (ανα)γνώρισες όταν αντίκρισες την ομορφιά της ψυχής σου.
Ο πλακούντας θυμίζει μάρσιπο που (υπο)στηρίζει το σώμα της ψυχής, καθ’όλη την διάρκεια που η γυμνή ψυχή ντύνεται με σώμα.
Το καντήλι είναι μια πλεούμενη εξορυκτική πλατφόρμα, που τ’ανθρώπινα δάχτυλα εναπόθεσαν μέσα στην ολόχρυση θάλασσα του λαδιού, για να αντληθούν από μέσα της όλα τα καράτια που θα κοσμήσουν την τιάρα της φλόγας, όταν εκείνη παρουσιαστεί μπροστά στις εικόνες των Αγίων.