Το όπλο του πράττειν οπλίζει με την ευθύνη, σφαίρες του είναι οι συνέπειες, θαλάμη του οι διαφορετικές εκδοχές που αυτές μπορούν να επιφέρουν, δάχτυλο στην σκανδάλη είναι η απόφαση, και το χέρι που εκτελεί όλα τα παραπάνω είναι η ανθρώπινη κρίση.
Κάθε φορά που θα στέκεσαι κάτω από την σκιά ενός δέντρου, φρόντισε να το κεράσεις ένα μπουκάλι νερό, όχι σαν απόδοση ενοικίου, αλλά ως ένδειξη αναγνώρισης μιας από τις πολλές πτυχές του Έργου που εδώ και αιώνες εξακολουθεί να επιτελεί.
Τόσοι αιώνες πέρασαν και οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να (εξ)αντλήσουν όλο το απόθεμα από το κοίτασμα του πόνου.
Το όχι, και το ναι, δεν είναι επιλογές, αλλά αναφορές, πάνω στις προεπιλογές που σου γνωστοποιήθηκαν από τρίτους.
Οι λέξεις είναι χρώματα που το ανθρώπινο πνεύμα έχει στη διάθεση του για ν’ απεικονίζει με σαφήνεια την λεπτομερή ομορφιά της κάθε του σκέψης.
Το παράδοξο δεν είναι να βοηθάς τον συνάνθρωπο, αλλά το να χρειάζεται να εξηγήσεις γιατί αυτό είναι πρέπον.
Πήγε εκεί που δεν φυτρώνει τίποτα, εκεί που δεν υπήρχε νερό, ώστε όταν πεθάνει και θαφτεί στην Γη, να γίνει σπόρος Ανάστασης.
Αν επιδιώκεις την τελειοποίηση της τεχνικής φρόντισε να μην επαναπαυτείς στην ασφάλεια της, αν εστιάζεις στην εγκυρότητα των αποδείξεων φρόντισε να μην παγιδευτείς στον δογματισμό, αν επιλέξεις να κινηθείς πέρα από την βολικότητα των τυπικών αποδείξεων, φρόντισε να μην ξαφνιαστείς όταν συναντήσεις τον Θεό.
Οι προκλήσεις της εποχής σου είναι μια καταιγίδα, το νερό της οποίας είναι αναγκαίο για τους πόρους της σάρκας σου, προκειμένου να θρέψουν την ρίζα της ψυχής σου με τον πόνο των άλλων.
Η νοημοσύνη είναι ένα διανοητικό πριόνι που όταν εμπιστευτείς την λαβή του στα χέρια της σκέψης σου, θα έχεις την δυνατότητα να ροκανίσεις την αδιαπέραστη δομή του αδύνατου όσο τα κινείς.
