Μια ερώτηση γίνεται καλή, όταν η μύτη του τρυπανιού της, παραθέτεται σε πετρώματα αγνωσίας, όπου η διάνοιξη τους, μεταξύ άλλων θα επιδράσει αναθεωρητικά και ως προς την σύσταση, του ίδιου του τρυπανιού.
Υπάρχουν και σκέψεις, που κατά την διήγηση τους σκόπιμα περιστρέφουν τα νοήματα τους, θεμιτά ανεβοκατεβάζουν το επίπεδο του ενδιαφέροντος, και ανέμελα παιχνιδίζουν ακολουθώντας ανορθόδοξες επιλογές λέξεων, προκειμένου να λειτουργήσουν στην νόηση του αναγνώστη, σαν όχημα λούνα παρκ.
Το όχι και το ναι, πάντοτε θα πλαισιώνουν την κάλπη των αλλαγών, ως χρονικά ψηφοδέλτια.
Το σκαρί των ανθρώπων, αφού πρώτα συγκροτήθηκε στο ναυπηγείο του Θεού, σαλπάρισε για τα ύδατα του αγνώστου, έχοντας για κουπί την προσπάθεια και για άγκυρα τον πόνο.
Η ερώτηση όταν θέτεται, ξεμπροστιάζει την άγνοια, ενώ όταν συγκρατείται, την ενισχύει.
Το διαμέτρημα των λέξεων, που είναι διαθέσιμες στον γεμιστήρα του στόματος σου, είναι ανάλογο με το βεληνεκές του πνεύματος σου.
Κατά την διάρκεια του διανοητικού σαφαριού, στην ζούγκλα της έμπνευσης, η αλήθεια είναι το μόνο όπλο, που μπορεί να απογυμνώσει, τα θηράματα των εννοιών που πέτυχες, από υποβόσκουσες ασθένειες.
Ενώ οι λέξεις που βρίσκονται διαθέσιμες στην φαρέτρα του ανθρώπινου πολιτισμού είναι χιλιάδες, κατά την διάρκεια της συζήτησης, παρατηρείται ένα φαινόμενο αστοχίας, ως προς την ακρίβεια της νοηματικής έκφρασης.
Οι λέξεις που ήδη γνωρίζεις, φέρουν μέσα τους επιπλέον συστατικά, όπου η λήψη των νοηματικών βιταμινών τους, προϋποθέτει για αρχή το σκίσιμο του φλοιού της επιφανειακότητας.
Αν η καρδιά του Θεού, έπαυε κάποτε να χτυπά, τότε οι άνθρωποι θα Την επανέφεραν, ενορχηστρώνοντας όλους τους διαφορετικούς χτύπους από τις δικές τους, σε μια ενιαία συχνότητα, μετατρέποντας την μορφή του καρδιογραφήματος, σε παρτιτούρα απεικόνισης της ζωής, ως συμφωνία.
