3584: Η κάνουλα της θέας
Τα σύννεφα σταματούσαν στις κορυφές των ψηλών βουνών για να γεμίσουν το ντεπόζιτο τους με το καύσιμο της ομορφιάς που θα έρεε μέσα από την κάνουλα της θέας.
Τα σύννεφα σταματούσαν στις κορυφές των ψηλών βουνών για να γεμίσουν το ντεπόζιτο τους με το καύσιμο της ομορφιάς που θα έρεε μέσα από την κάνουλα της θέας.
Οι μύες της φαντασίας σήκωναν τα βάρη του αόρατου, με μια φυσικότητα, που ήταν ορατή στα μάτια όλων.
Πριν ξαμολήσεις το κοπάδι των σκέψεων σου στο καταπράσινο λιβάδι των στοχασμών, φρόντισε να το συνοδεύουν και τα σκυλιά της διάκρισης.
Όταν αντιληφθείς ότι η όραση της διάκρισης σου αρχίζει να διαστρεβλώνεται εξαιτίας των γυαλιών της προσδοκίας, που σου σύστησε η εμμονή, τότε ζήτησε από την καρδιά να νουθετήσει τα βήματα σου, και εκείνη θα τους αποκαλύψει το μονοπάτι από όπου θα μεταφέρουν τον νου, πέρα από τα όσα παρουσιάζονται (σαν) πραγματικά.
Ο Λόγος υπάρχει για να ριζώσει μέσα σου και να σε στυλώσει πνευματικά, όχι για να σε φυλακίσει δογματικά, και να μαραθείς εσωτερικά.
Η ζωντανή φύση της έννοιας αγωνιζόταν ν’αποδράσει από τα κάγκελα του ακαδημαϊκού ορισμού.
Γέμισε το καντήλι της πίστης σου, με το έλαιο που προέκυψε από την σύνθλιψη των καρπών του εγωισμού σου, βάλε μέσα του το φιτίλι της αυτογνωσίας, και όταν το ανάψεις το με την φλόγα του Χρόνου, τοποθέτησε το με ευλάβεια μπροστά στην εικόνα της Αλήθειας.
Στην σκηνή της αυτογνωσίας το ήθος δεν ποιείται με πράξεις, αλλά βρυχάται μέσα από τα σαγόνια της ταπεινότητας.
Η στάση που προσδίδει νόημα, σε μια εποχή που δεν έχει νόημα, μπορεί να εντάσσεται στην συγκεκριμένη εποχή, αλλά δεν ανήκει σε αυτή.
Στο τραπέζι των δεύτερων ευκαιριών φρόντισε να αφήνεις μόνιμα μια θέση κενή, όχι μόνο για τους εχθρούς σου, αλλά και για τον ίδιο σου τον εαυτό.