1151: Ολική κατανάλωση
Η αίσθηση της ολικής κατανάλωσης από την αγάπη του Θεού, είναι που σε ωθεί να τον αναζητήσεις με περισσότερο προσωπικούς τρόπους.
Η αίσθηση της ολικής κατανάλωσης από την αγάπη του Θεού, είναι που σε ωθεί να τον αναζητήσεις με περισσότερο προσωπικούς τρόπους.
Η αγάπη είναι η μόνη, που ακόμη και στην υπερβολή της, συνεχίζει να μεταμορφώνει τον λήπτη, χωρίς το παραμικρό ίχνος παρενέργειας.
Αυτό που είναι ξένο στους ανθρώπους δεν είναι η αγάπη, αλλά ο λόγος που την εκφράζουν με προϋποθέσεις.
Τα λόγια της προσευχής είναι το θυμίαμα, που όταν τεθεί πάνω σε μια πυρωμένη από αγάπη καρδιά, επιτρέπει στα αρώματα της ψυχής να προσφερθούν ως ευχαριστία στον Θεό.
Οι άνθρωποι είναι τόσο εξαρτημένοι στο να προσφέρουν αγάπη, που ακόμη και αν αναγκαστούν να μείνουν μόνοι τους, την παρέχουν σε κατοικίδια και σε φυτά.
Η διάσταση που διαμορφώνεται, όταν η αγάπη ξεπερνά τις ανθρώπινες αντοχές, ονομάζεται μύθος.
Το έργο των ποιητών, γίνεται μπαστούνι στα χέρια των όσων τυφλώθηκαν από αγάπη, επιτρέποντας τους να προσεγγίσουν το ταίρι τους, απαγγέλοντας στίχους καρδιάς, μέσω της αφής του.
Η προϋπόθεση, όταν συναντά την πραγματική αγάπη, αποποιείται οικειοθελώς, την ιδιότητα της.
Δεν είναι τα λάθη σου που απομάκρυναν τους ανθρώπους από κοντά σου, αλλά η απροθυμία σου να συνεργαστείς εκ νέου μαζί τους, ενώ εκείνοι από αγάπη επέλεξαν να μην σου καταλογίσουν, όλα όσα κανονικά σου αναλογούν.
Φόβος: Γιατί δεν με φοβάσαι; Ήρωας: Ποιος είπε ότι δεν σε φοβάμαι; Φόβος: Τότε γιατί δεν υποχωρείς; Ήρωας: Κάτι με ωθεί να συνεχίσω. Φόβος: Μα δεν είπες ότι φοβάσαι; Ήρωας: Αυτό εννοώ, κάτι με ωθεί να συνεχίσω, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι φοβάμαι. Φόβος: Άκου να δεις. Και πως είναι …