Αν αντέξεις να κοιτάξεις τα λάθη των άλλων, προσθέτοντας στην αντικειμενικότητα των γεγονότων την αγάπη, τότε θ’ανακαλύψεις ότι έχεις την δυνατότητα ν’απεγκλωβίσεις την ανθρωπιά του άλλου που για την ώρα είναι δέσμια είτε της απροθυμίας του, είτε της άγνοιας του.
Η Αγάπη εγκαινιάζεται κάθε φορά που ο άνθρωπος κόβει με το ψαλίδι της συγχώρεσης, την κορδέλα που το σφάλμα έστησε μπροστά στην θύρα της σχέσης.
Αν με Αγάπη κάνεις ότι μπορείς, τότε όλα εκείνα που δεν μπορείς, θα τα κάνει η Αγάπη.
Κάθε φορά που θα ζητάς από την Αγάπη να σκηνοθετήσει τις πράξεις και τις φράσεις σου, θα βλέπεις να κατεβαίνει στην σκηνή της ζωής σου ο ίδιος Ο Θεός, για να συμπρωταγωνιστήσει μαζί σου.
Και όταν τον ρώτησαν γιατί μιλά συνεχώς για την αγάπη, εκείνος αποκρίθηκε ότι ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσει κάποιος να δει τους ανθρώπους, με τα μάτια του Θεού.
Ο Λόγος του Χριστού έχει για λεξιλόγιο την ανθρωπιά, για σύνταξη την δικαίωση, για χροιά τον Χρόνο, και θέμα την Αγάπη.
Κάθε φορά που περπατάς, το βάρος σου συνθλίβει τα κύτταρα από τις πατούσες σου σαν να ήταν σταφύλια, επιτρέποντας στον ζωμό τους να (εμ) ποτίσει την Γη με την ποιότητα της αγάπης, που εδώ εμφιαλώθηκε μέσα στο σώμα σου.
Το φως είναι ο γραφικός χαρακτήρας του Θεού, που αποτύπωσε την Αγάπη πάνω σε κάθε ανθρώπινη καρδιά.
Δεν έχει νόημα να σπάσεις τα γόνατα σου στις μετάνοιες, αν δεν σπάσεις πρώτα τις αμφιβολίες της καρδιάς σου.
Η Αγάπη δεν έχει ανάγκη να στηριχθεί στις απαντήσεις των άλλων, γιατί είναι από μόνη της η καθοριστική απάντηση.
