Πουλί: Γιατί κουνιέσαι και δεν είσαι απόλυτα σταθερό;
Κλαδί: Για να σου μάθω ισορροπία.
Πουλί: Φοβάμαι πολύ όταν ταλαντεύεσαι.
Κλαδί: Το παράξενο θα ήταν αν δεν φοβόσουν.
Πουλί: Διασκεδάζεις με τις φοβίες μου;
Κλαδί: Αντιθέτως ψυχαγωγώ το σθένος σου.
Πουλί: Είσαι πολύ παράξενο κλαδί και αν συνεχίσεις έτσι θα πάω σε ένα άλλο πιο σταθερό και πιο συνηθισμένο.
Κλαδί: Είσαι ελεύθερο να πετάξεις όπου θες.
Πουλί: Δεν θα στενοχωρηθείς αν φύγω;
Κλαδί: Θα στενοχωριόμουν μόνο αν έκανα ότι ζητούσες μόνο και μόνο για να σε κρατήσω.
Πουλί: Και τι πιστεύεις ότι ζητάω;
Κλαδί: Δεν μπορώ να ξέρω τι ζητάς, αλλά μπορώ να ξέρω τι χρειάζεσαι.
Πουλί: Ποια η διαφορά ανάμεσα στο τι ζητάω και στο τι χρειάζομαι;
Κλαδί: Το τι ζητάς σχετίζεται με την ασφάλεια που σου παρέχει η αίσθηση του ελέγχου ενώ το τι χρειάζεσαι βασίζεται στις απαιτήσεις της ανέλιξης που βρίσκεται πέρα από τον έλεγχο σου.
Πουλί: Μάλιστα! Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι κ. κλαδί. Και τι πιστεύεις ότι χρειάζομαι;
Κλαδί: Πίστη.
Πουλί: Στον εαυτό μου;
Κλαδί: Όχι!
Πουλί: Τότε που;
Κλαδί: Στον Θεό.
Πουλί: Και γιατί παρακαλώ;
Κλαδί: Επειδή Εκείνος μπορεί πάντα να σου δείχνει το σωστό κλαδί, ενώ εσύ δεν μπορείς καλά καλά να βρεις μόνος σου ένα που να σε αντέχει ειδικά όταν (θα) έχει δύσκολο καιρό.
Πουλί: Δίκιο έχεις. Και πώς ξεχωρίζεις το πουλί που πιστεύει από εκείνο που δεν πιστεύει;
Κλαδί: Το ένα κελαηδά πάντοτε δοξολογώντας Τον ενώ το άλλο αναζητά όλη του την ζωή μια αφορμή για να κελαηδήσει.
