Κοινωνικό: Τι ζητάς;
Ανθρώπινο: Τίποτα.
Κοινωνικό: Γιατί;
Ανθρώπινο: Γιατί τι;
Κοινωνικό: Γιατί δεν ζητάς κάτι;
Ανθρώπινο: Επειδή έχω ήδη πολλά.
Κοινωνικό: Υπονοείς περιουσία;
Ανθρώπινο: Εννοώ ψυχή!
Κοινωνικό: Όλοι μας έχουμε ψυχή.
Ανθρώπινο: Ότι όλοι έχουμε είναι σίγουρο, ότι το καταλαβαίνουμε δεν είναι σίγουρο.
Κοινωνικό: Και γιατί το λες αυτό;
Ανθρώπινο: Επειδή το συναντώ σπάνια.
Κοινωνικό: Και τι συμβαίνει όταν αναγνωρίζει κάποιος ότι έχει ψυχή;
Ανθρώπινο: Το φυσιολογικό των άλλων παύει να είναι φυσιολογικό για εκείνον.
Κοινωνικό: Δηλαδή τι διαφορετικό κάνει; Δώσε μου ένα παράδειγμα.
Ανθρώπινο: Ενώ οι περισσότερο μόνο ζητούν, εκείνος μόνο δίνει!
Κοινωνικό: Τι δίνει;
Ανθρώπινο: Όλα εκείνα που Ο Θεός εναπόθεσε μέσα του για να τα μοιράσει.
Κοινωνικό: Και γιατί παρακαλώ τα δίνει;
Ανθρώπινο: Επειδή (ανα)γνωρίζει ότι εκτός από την προθυμία να τα προσφέρει στους άλλους, τίποτε από όσα δίνει δεν είναι δικά του.
Κοινωνικό: Και τι αλλάζει αυτό;
Ανθρώπινο: Την αντίληψη της ανθρώπινης ιερότητας.
