Έφηβος: Γέροντα γιατί δεν ανοίγονται οι άνθρωποι;
Γέροντας: Για να μην στενοχωρηθούν.
Έφηβος: Τι εννοείς να στενοχωρηθούν;
Γέροντας: Όταν ανοίγεσαι σε κάποιον καλείσαι να του δώσεις χώρο.
Έφηβος: Χώρο; Τι χώρο;
Γέροντας: Μέσα σου!
Έφηβος: Δεν καταλαβαίνω.
Γέροντας: Όταν προσκαλείς φίλους στο σπίτι σου δεν κάνεις χώρο για αυτούς;
Έφηβος: Φυσικά. Αλλά τι εννοείς λέγοντας ότι τους κάνω χώρο;
Γέροντας: Εννοώ ότι βγάζεις τον εαυτό σου από την πρωτοκαθεδρία του σπιτιού για να την παραχωρήσεις στους καλεσμένους. Έτσι εκείνοι νοιώθουν πιο οικεία, πιο ελεύθερα και αυτό τους κάνει να νοιώθουν ασφαλείς στο να πουν μια κουβέντα παραπάνω. Κάτι πιο προσωπικό, κάτι πιο βαθύ.
Έφηβος: Ααα! Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τι προσπαθείς να μου πεις.
Γέροντας: Χμμ.(Χαμογελώντας)
Έφηβος: Γιατί να στενοχωρηθούν όμως δεν μου είπες ακόμη Γέροντα.
Γέροντας: Επειδή ο χώρος του σπιτιού–εαυτού στενεύει πολύ όταν παραχωρείς την πρωτοκαθεδρία της προσοχής στον καλεσμένο–συνομιλητή για λόγους Αγάπης.
Έφηβος: Το καταλαβαίνω αυτό αλλά δεν καταλαβαίνω την έννοια της στενοχώριας.
Γέροντας: Το να μην χωράς κάπου επειδή το μέρος είναι στενό!
Έφηβος: Και γιατί είναι στενό;
Γέροντας: Επειδή είναι γεμάτο εγωισμό!
Έφηβος: Χμμμ (γνέφοντας το κεφάλι)
Γέροντας: Κατάλαβες τώρα γιατί οι άνθρωποι δεν ανοίγονται;
Έφηβος: Αν κατάλαβα λέει! Και πώς διώχνει κάποιος τον εγωισμό για να είναι άνετος;
Γέροντας: Αγαπώντας τους ανθρώπους και όχι τις ιδέες που εκείνος έφτιαξε για εκείνους.
